- δαιμονιακός
- démoniaque
Ελληνικό-Γαλλικό λεξικό. 2015.
δαιμονιακός
Regardez d'autres dictionnaires:
δαιμονιακός — ή, ό (AM δαιμονιακός, ή, όν) αυτός που προκαλείται από τον δαίμονα νεοελλ. 1. ο σχετικός με τους δαίμονες, ο αναφερόμενος σ αυτούς («πρόληψη δαιμονιακή»). 2. ο δαιμόνιος, ο ευφυής 3. (για πρόσωπα και καταστάσεις) ο κακός, ο εμπαθής, ο μανιώδης 4 … Dictionary of Greek
demoníaco — ► adjetivo 1 Del demonio: ■ cree que los exorcismos eliminan las influencias demoníacas. TAMBIÉN demoniaco ► adjetivo/ sustantivo 2 Que está poseído por el demonio: ■ los demoníacos eran quemados en la hoguera. SINÓNIMO endemoniado * * *… … Enciclopedia Universal
δαίμονας — ο (θηλ. δαιμόνισσα, η) (AM δαίμων, ο Α θηλ. δαίμων, η και δαιμονίς, η) πονηρό πνεύμα, διάβολος νεοελλ. 1. (για ανθρώπους) έξυπνος αλλά καταχθόνιος 2. (σε αναφώνηση οργής ή εκπλήξεως) «τί δαίμονα!», «να πάρει ο δαίμονας!» 3. δαίμων ο αστέρας β τού … Dictionary of Greek
demoniaco — demoníaco, ca o demoniaco, ca (Del lat. daemoniăcus, y este del gr. δαιμονιακός). 1. adj. Perteneciente o relativo al demonio. 2. endemoniado (ǁ poseído). U. t. c. s.) … Diccionario de la lengua española
demoníaco — demoníaco, ca o demoniaco, ca (Del lat. daemoniăcus, y este del gr. δαιμονιακός). 1. adj. Perteneciente o relativo al demonio. 2. endemoniado (ǁ poseído). U. t. c. s.) … Diccionario de la lengua española
